In dit vonnis spreekt de rechtbank van koophandel te Antwerpen, afdeling Turnhout, (26 juni 2018, O/18/0038, onuitg.) zich uit over de kwalificatie van een zaakvoerder als onderneming in de zin van artikel XX.1, §1, (a) WER.

In dit artikel staat:

“Voor de toepassing van dit boek zijn ondernemingen:

(a) iedere natuurlijke persoon die zelfstandig een beroepsactiviteit uitoefent”

Bijgevolg stelt zich de vraag of een zaakvoerder van een vennootschap, binnen zijn bedrijfsvoering, ook als onderneming kan worden beschouwd. De rechtbank van koophandel te Antwerpen, afdeling Turnhout is van oordeel dat in dit arrest de zaakvoerder geen onderneming is en geeft hiervoor volgende argumenten:

– de bedrijvigheid van de zaakvoerder in de vennootschap en daarmee samenhangende verzekeringsplicht in het sociaal statuut der zelfstandigen, brengt niet met zich mee dat de zaakvoerder ook zelfstandig een beroepsactiviteit uitoefent en als onderneming dient te worden beschouwd;

– de zaakvoerder is niet geregistreerd in de kruispuntbank ondernemingen (art. III.16, §1, 4° WER: iedere persoon die een onafhankelijke entiteit is en beroepsmatig een economische activiteit uitoefent is hiertoe verplicht);

– de zaakvoerder is niet BTW-plichtig (art. 4, §1 BTW-Wetboek: BTW-belastingplichtige is eenieder die in de uitoefening van een economische activiteit geregeld en zelfstandig, met of zonder winstoogmerk, hoofzakelijk of aanvullend, leveringen van goederen en diensten verricht)

– de zaakvoerder factureert zijn activiteiten niet aan de vennootschap;

– de zaakvoerder streeft geen persoonlijk economisch doel na en biedt geen goederen of diensten op een bepaalde markt. De zaakvoerder is enkel het orgaan waarlangs de vennootschap deelneemt aan het economisch verkeer.

Vervolgens besluit de rechtbank van koophandel dat uit geen enkel element blijkt dat de zaakvoerder zelf, in eigen naam en persoonlijk, i.e. zelfstandig, deelneemt aan het economisch verkeer. Bijgevolg besluit de rechtbank aldus dat het mandaat van zaakvoerder in deze vennootschap niet wordt uitgevoerd in het kader van een zelfstandige beroepsactiviteit en dus niet als onderneming in de zin van boek XX WER kan worden beschouwd. De zaakvoerder kan dus niet in staat van faillissement worden verklaard.